Van de Rif (zonder kif) naar Tanger Med en dan ... Spanje

Zaterdag 15 februari:

Vannacht weer slecht geslapen. Dat heeft een aantal externe oorzaken:

- Er zijn hier veel zwerfhonden, die 's nachts op pad gaan

- De vissersboten varen tegen twaalven uit en komen rond vier uur 's nachts terug

- Op zaterdag gaan de kinderen nog naar school. Al vroeg is het erg druk voor de camper. We blijven een bezienswaardigheid met de camper en Arie in El Jebba.

We maken vanmorgen nog een wandeling naar de haven en het dorp. We kopen een stokbroodje, mandarijnen en Piet koopt een nieuwe zwarte riem.

Gisteravond kwamen nog twee Franse campers. Vanmorgen vroeg reden ze weg. We zijn weer alleen met nieuwsgierige Marokkanen, die soms gewoon door het raam naar binnen kijken.

Om twaalf uur besluiten we toch verder te gaan richting Tanger.

De weg door het Rifgebergte is fantastisch. Nieuw aangelegd, bijna geen kuilen of gaten en met uitzichten, waar we stil van worden.

We stoppen onderweg om sla met kip (met satésaus) te eten. Een stil plekje aan de Middellandse zee. Om drie uur zijn we in El Tieta de Oued Laou. Hier is een camperplaats. Er staan zeven campers. Natuurlijk ook allemaal Fransen.

We maken een lange wandeling over de nieuw aangelegde boulevard en drinken muntthee op een terrasje. Op een muur zien we de naam van Armin van Buuren staan. Grappig, zo in een stille straat.

Vannacht geen boten of mensen, wel zwerfhonden en regen. Heerlijk verfrissend.

Zondagmorgen: vers stokbrood, gekookt eitje, kopje thee en koffie. Om ons heen is iedereen op één na weer vertrokken. We ruimen op ons gemak op. Maken een praatje met de buren. Het zijn Marokkanen, die in de buurt van Tetouan wonen. Ze spreken Frans. We krijgen wat tips over parkeren in Tetouan en de camping in Martil.

Om elf uur gaan wij ook op pad. De N16 is een prachtige weg om te rijden. We klimmen en dalen. Het is niet druk. Onderweg veel mooie huizen, maar toch ook nog geiten, schapen en ezels. Vastgebonden aan vijf meter touw. Echt triest om te zien.

Om half een rijden we Tetouan uit. Martil is tien kilometer verder. De camping is verwaarloosd.

We vinden wel een goede plek in de zon. Ik kook buiten op de Cadac.

Vanmiddag wast Piet de camper. Ik doe de ramen. Het zal nog wel maanden duren, voor we al het zand en stof kwijt zijn. Tussendoor kijken we de 1500 meter schaatsen dames. Spannend!Wat een prestatie van alle meiden: 1,2,3 en 4.

Piet gaat daarna eerst douchen. Hij heeft een heerlijk warme douche. Ik ga daarna. Eenmaal in mijn niksje de kraan aan. Koud.... brr. Even geduld, zegt Piet dan natuurlijk, dus blijf ik in een hoekje staan. Ja, hij wordt warm. Gauw eronder, maar als ik mijn haar in de shampoo heb, is het gebeurd met de warme kraan. Zal mij benieuwen of conditioner ook met koud water werkt. 

Mijn badjas gaat niet meer uit, tot we naar bed gaan.

Maandag 17 februari 2014:We gaan vanmorgen met de taxi naar Tetouan. Arie blijft in de camper. Honden zijn hier ook een probleem met taxi's en bussen. Het is ongeveer 12 km. Kosten 50 dirham (€ 4,50)

De taxi is besteld voor tien uur. Om half elf komt er een oude Mercedes taxi voorrijden. Op de kentekenplaat voor staat de naam van  autobedrijf van Veen uit.... Zuilichem.

De taxichauffeur houdt van racen. Op de weg, waar 80 km is toegestaan, vliegt hij alle andere auto's voorbij. Ik zit achterin en probeer de snelheid te achterhalen, maar er zit geen wijzer in de kilometerteller. Ik zie bijna groen, als we na twintig minuten uitstappen.

We wandelen naar de medina en de mella. We worden allebei een beetje kregel van de mannen, die zich aanbieden als gids. Ze zijn hier in het noorden wel erg opdringerig met alles.

Piet koopt nog een paar babouches en ik een nieuwe thermoskan (made in Germany). Naast paprika, courgettes en aubergines nog één maal in Marokko verse erwten en heerlijke aardbeien. Dan gaan we op zoek naar een eettentje.

We vinden een klein zaakjes met de menukaart alleen in het Arabisch. Geen probleem, want we kunnen in de vitrine uitzoeken en frites heet overal frites.

Na het eten lopen we terug naar het grote plein Place Moulah El Mehdi om een Italiaans ijsje te kopen. Twee grote bollen. Heerlijk.

Om half drie nemen we een taxi terug naar camping Al Boustane in Martil

Ditmaal een bijzonder aardige man, die ons alle bezienswaardigheden op de terugweg bij naam noemt. Een rustige rijder, die plezier in zijn werk heeft.  

De verdere middag zijn we in de camper. Het is en blijft een sombere, grauwe dag. De thermometer buiten komt niet boven de 16° en de zon laat zich niet zien. 

Dinsdag: Het heeft vannacht weer geregend, niet alleen water, maar ook heel veel stof. Poetsdag dus weer voor Piet en het water verversen voor de komende dagen vrij staan. Ik ga het bed verschonen,  kipstukken braden.

Ook worden de knollen in de dikke sokken uit Estland gestopt (nou ja, bij elkaar getrokken). Ze gaan in een sopje, wat na vijf minuten op een modderbad lijkt.

Na het eten wandelen we een eind op de boulevard en 's middags voor de TV om de 10 km schaatsen te kijken. Weer spannend!'s Avonds trekken we de schone sokken aan. Wat zijn ze zacht!!! 

Woensdag 19 februari 2014:

We gaan vandaag naar Cabo Negro. We willen nog een dagje aan het strand staan, voor we morgen of overmorgen terugvaren naar Spanje.

Cabo Negro is een moderne badplaats. Het is hier van mei t/m september erg druk. Nu is het uitgestorven. We zien prachtige appartementsgebouwen met bewaking. De meeste appartementen zijn echter potdicht. We besluiten verder te rijden naar het volgende dorp. Hier zijn de huizen, hotels en appartementen nog mooier. Er is ook bewaking, maar alle toegang tot het strand is voor auto's afgesloten. We eten op een parkeerterrein, kijken elkaar eens aan en besluiten dan toch maar rustig naar Tanger Med te rijden. Jammer!

Om half drie staan we bij het kantoor van Acciona. Ze hebben pauze. Om half vier hebben we de open tickets verzilverd. We rijden naar de douane. Daar gaat de camper door de scan. Wij (met Arie en alle digitale hobby's) gaan uit de camper. Voor ons staat een Franse camper, waar 1 man, 2 vrouwen, 3 honden, 1 poes en 1 papagaai uitkomen. We zijn zo verbaasd, dat we vergeten een foto te maken.

Dan begint het wachten. De boot moet om vier uur vertrekken. Er is echter nog geen boot. 

We hebben tijd genoeg om de balans van zeven weken Marokko op te maken.

Conclusie: we hebben het heerlijk gehad. Het is een prachtig land met aardige mensen, leuke markten, mooie steden en prachtige natuur.

De laatste week is tegen gevallen. Tot twee keer toe moesten we wegens slechte wegen de route aanpassen. Mist, regen en sneeuw maakten het Piet niet makkelijk. Het Rifgebergte is prachtig, maar door het geleur met marihuana en de opdringerigheid van de bevolking hebben we hier niet echt van kunnen genieten.  Daarnaast is het slecht gesteld met camperplaatsen en campings.

Marokko blijft in zijn totaliteit voor ons toch het overwinteringland! 

Om half zeven komt dan eindelijk de boot van vier uur aan. Het is een hele grote. Tot onze verbazing komen de eerste vrachtwagens er achteruit af. Dan zien we een Nederlandse Hymer, die ook achteruit er af moet. Door mijn hoofd schiet: dat zouden Everdien en Thole kunnen zijn. We kunnen echter nog niet zien, of het een Mercedes is en zij erin zitten.

Ik ren naar onze camper en haal mijn Marokkaanse simkaart voor internet uit de dongel.

De kaart is tot acht maart geldig en Thole schrijft veel over hun reizen. Een betere bestemming voor de simkaart ken ik niet.

Als ik terugkom blijken het inderdaad Everdien en Thole te zijn. We kletsen heel even, ik geef de simkaart en dan gaan zij richting Tafroute. Daar zijn volgende week de amandelfeesten.Wat een leuke onderbreking van het lange wachten.

Het laden van onze boot gaat langzaam. Eerst gaan de containers en dan de vrachtwagens. Alle auto's moeten er achteruit oprijden. Dat duurt dus even. Wij staan vooraan in de rij. Toch is onze rij een van de laatste, die op de boot mogen. Dan is het al half negen (Europese tijd).

Om kwart voor negen varen we. Het wordt een rustige en snelle overtocht. Om half elf zijn we in Algeciras en hebben we alle formaliteiten afgehandeld. Nu nog even de laatste kilometers naar de P bij de Lidl. Wat zijn we blij als we het bed voelen. 

Donderdag 20 februari 2014:

Heerlijk geslapen. We gaan ontbijten bij Macdonald. Dat valt tegen. Alleen de koffie is heerlijk. Ik verlang naar een ontbijtje bij de Hema of Bakker Bart met Sanne.

Dan gaan we boodschappen doen bij de Lidl. Heerlijk weer rechts en links te kunnen grijpen.

Tot slot nog naar de Carrefour voor een Spaanse dongel en een simkaart voor internet. Dat wordt een probleem Vodafone kan voorlopig niet leveren. We kunnen wel een Orange dongel en simkaart kopen. Dat doen we dus.

We rijden naar de wasserette in San Pedro de Alcantar. Na ruim een uur hebben we twee wassen en twee drogers gehad. Alles schoon en ook nog lekker koffie gedronken bij de bakker er naast.

Om half vier zitten we in de zon voor de camper op de boulevard in San Pedro. 

Vrijdag 21 februari:

We rijden via de A7 en de N340 naar Estepona. Hier lunchen we en dan gaan we door. Het is de bedoeling dat we vandaag naar Malaga rijden. Als we door Fuengirola rijden zien we campers staan vlakbij de boulevard. De parkeerplaats staat bomvol met campers en auto's. We hebben heel veel geluk. Er gaat een auto bijna weg. Piet haalt de camper. Hij moet deze keer (net als de vrachtwagenchauffeurs bij de overtocht) achteruit het parkeerterrein oprijden.

We hebben een fantastische plek. We kunnen zelfs achter de camper buiten zitten.

's Middags gaan we voor het eerst sinds maanden 'stadten'. Na afloop een wijntje op een terrasje. Spanje is toch ook heel leuk.

Fijn weekend allemaal!!

Meer foto's onder het kopje foto's