Van Akyaka rijden we een prachtige 'gele' weg over Milas en Söke naar Pamucak.  In het eerste stuk, hoog in de bergen met mooie uitzichten op de Egeïsche Zee, zien we veel bijenkorven. De mensen wonen in ijzeren hokjes er naast. Ze zijn druk aan t werk. Helemaal ingepakt, zoals we van imkers gewend zijn. Daarna verandert het landschap en wisselen bomen met mandarijnen en kolossale velden met olijvenbomen elkaar af.

Om vier uur zijn we op het strand 4 km voorbij Pamucak. Het waait erg. We kijken hoe we de campers zullen zetten, maar de wind verandert steeds van richting. Buiten zitten is niet mogelijk. We worden gezandstraald. Binnen zit alles onder een dikke laag zwart zand.

Gelukkig wordt het in de loop van de avond minder, maar 's nachts komt de wind weer keihard terug. 

Zondagmorgen rijden we de camper het pad naar de weg op. Hier ligt geen zand meer en kunnen we tenminste de deur openzetten.

Ineke en Harry gaan vandaag naar Efese. Wij gaan winkelen in Kusadasi.

We gaan eerst naar een grote Outlet van kleding. Net als in Nederland valt het hier ook tegen. Daarna doen we boodschappen in een Kipa Extra. Een prachtige supermarkt.

Na afloop rijden we terug door Kusadasi. Wat een moderne stad. Aan de noordkant vinden een plekje aan het strand. We zetten de camper met de wind in de rug en eten sla met kip. Daarna zonnen we nog een poosje. Bij een strandtent vlakbij mag Piet water vullen.

Aan het eind van de middag rijden we met zijn vieren richting Izmir. In Balcova parkeren we de campers achter de boulevard op een otopark. We mogen hier blijven slapen. 's Avonds lopen we een stuk over de boulevard. Voor het eerst is het koud en het waait nog steeds.

Coördinaten Balcova (Izmir) N 38.40563  E 27.05203

Maandag 20 oktober:

Via de D550 rijden we dwars door Izmir over de Mustafa Kemal Boulevard. Hierna komen we op de Gazi bulutan. In deze grote brede winkelstraat zien we een kilometer lang bruidswinkels achter elkaar aan beide kanten. Een prachtig gezicht.

De rit gaat voor het grootste deel langs de Egeïsche zee. Overal grote velden met olijfbomen. Langs de weg veel winkels met keramiek en molens. Dan weer katoenplanten. Overal zijn de pluksters aan het werk.

Om half een stoppen we aan de haven van Candarli. We vinden een heerlijk plekje aan het water, het stadje op loopafstand.

's Middags gaan we wandelen. We laten in het internetcafé de tickets van Minoan Lines uitprinten. Kopen weer snijbonen en drinken daarna thee bij Mert café. Hier is wifi en daar maak ik dankbaar gebruik van.

Piet kijkt de Turkse krant in voor de voetbaluitslagen. Op een van de pagina's wordt Wesley Sneijder groots uitgebeeld. Hij maakte het winnende doelpunt. We mogen de krant meenemen voor een van onze kleinzoons.

Coördinaten Candarli N 38.93368  E 26.93582

Dinsdag 21 oktober:

Ik ben al vroeg wakker. Mijn moeder wordt vandaag 91 jaar. Om half negen Europese tijd (hier al 9.30 uur) bellen we met haar bij Café Mert Ze heeft de verjaardag erg leuk, maar wel druk gevonden. Ze is heel trots op Anke en Liset, die alles geregeld hebben. Zelfs alle afwas hadden ze weggewerkt. Gisterenmiddag weer visite. Vandaag is alles weer normaal. Jolande komt werken en er is koffie met gebak. In Nederland regent het. Hier wordt het vandaag weer 24° met een strakblauwe hemel.

Vanmorgen wandelen we naar de burcht. Helaas is hij gesloten. We wandelen over de boulevard aan de andere kant van de stad. We kopen schoteltjes voor onze Turkse theekopjes.

Vanmiddag wandelen we naar de haven. Het is een behoorlijk eind, maar de stevige wandeling doet ons goed. Voor onze campers wordt veel gevist. Vanmiddag werd een inktvis gevangen met een harpoen. De man gooide hem terug, omdat hij te licht was. Even verderop raakte een meeuw verstrikt in de visdraad. Gelukkig werd de ongelukkige vogel door de vissers bevrijd.  Voor de camper van Harry en Ineke liggen de hele dag vijf grote zwerfhonden. Katten zijn ook steeds in de buurt van de vissers. Er mocht eens wat vallen. We genieten van alles om ons heen. Wat staan deze mensen toch dicht bij de natuur. Waar hebben onze voorouders dat verloren???

Welke bank zullen we nemen?

Woensdag 22 oktober:

Vannacht toch twee keer wakker geworden van het geblaf van de zwerfhonden. Het zijn er hier ook zoveel.

Het is vandaag voor het eerst sinds weken wat bewolkt. Het wordt ons laatste dagje in Candarli. Rond twaalf uur gaan Ineke en ik bij de viskraampjes een vis uitzoeken. De verkoper brengt ze bij restaurant Ugur Locantasi op de hoek. Over een kwartier kunnen we aan tafel. De mannen eten rundvlees met witte bonen, erwten en rijst. Wij krijgen onze vis gegrild met salade en brood. Een fles water erbij en Turkse thee toe.

Het smaakt allemaal prima. Na afloop moeten we 60 Tl ( circa € 21,-) afrekenen.

We maken nog een laatste wandeling door het centrum. Ik koop nog 6 schoteltjes voor mijn theeglazen. Ze kunnen altijd nog dienst doen als amuse schoteltje.

Tegen de avond dreigt er regen. We rijden de campers van het strand naar de weg en parkeren langs de stoep.

Daarna gaan we met zijn vieren nog wat drinken bij café Mert. Morgen het laatste stukje in Turkije.

Donderdag 23 oktober:

Het heeft vannacht iets geregend. Vanmorgen is het bewolkt met af en toe zon.

We rijden de D 550 over Burhaniye naar Troje. Een mooie weg langs de Egeïsche zee. Na twee uur rijden  stoppen we bij een Outlet center. Net als in Nederland en Duitsland is dit meer naam als daad.

Het gaat nu ook regenen en behoorlijk waaien. Turkije huilt, omdat wij het gaan verlaten.

We nemen de pont van drie uur van Canakkale naar Eceabat. Tijdens de overtocht merken we weinig van de wind.

In Eceabat stoppen we bij bar Boomerang, een camperplaats van de NKC.  We mogen op een stukje zand, grind en vuil staan. Eigenlijk gewoon een kleine vuilnisbelt. Dankzij Piet mogen we op de boulevard parkeren. 

Tegen de avond gaat het regenen. Verderop schijnt de zon nog. Dat levert toch weer een mooi plaatje op.

Coördinaten camperplaats Eceabat N 40.19086  E 26.35780

Vrijdag 24 oktober 2014:

Dave is jarig. In mijn nieuwe telefoon staat zijn nummer niet, dus stuur ik al om zeven uur een sms'je naar Anke. We geven de zwerfvrienden van Arie nog een koekje en dan gaan we.

We rijden over het schiereiland Gelibolu. Aan de ene kant het water van de Dardanellen, aan de andere kant de Egeïsche Zee. In de Eerste Wereldoorlog is hier hevig gevochten. Er zijn veel erebegraafplaatsen en monumenten. We bezoeken er een van. Ook hier is Ataturk weer duidelijk aanwezig met zijn handtekening op een indrukwekkend monument.

We stoppen nog een keer in Kesan om de laatste Turkse lires op te maken. Dan is het nog 27 km naar de Griekse grens. Zo goed als de weg over het schiereiland is, zo slecht is dit laatste stuk.

Om twaalf uur rijden we door de ontsmettingsbak Europa weer in. Paspoorten en autopapieren worden gevraagd en binnen tien minuten staan we in Griekenland.

We stoppen vandaag bij camping municipal in Alexandroupoli, Een ACSI camping. We krijgen plaats 131.

Als we bij de plaats aankomen, staat op nummer 132 nog een Hymer. En dan, na vijf jaar elkaars weblogverhalen lezen en mailtjes over en weer, staan we toch naast Everdien en Thole.

Zij zijn hier een uur geleden aangekomen.

We drinken met zijn zessen een borrel in onze camper. Gek om zoveel over elkaar te weten en elkaar maar twee keer gezien te hebben. Het wordt een leuke en gezellige avond. We gaan met elkaar souflaki en frites in het camping restaurant eten en daarna zitten we nog tot twaalf uur in onze camper. Allerlei onderwerpen passeren de revue en het klikt geweldig met elkaar.